نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکترای آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان در دانشگاه علامه طباطبایی، تهران
2 استادیار گروه آزفا دانشگاه بین المللی امام خمینی
3 دانشگاه بین المللی امام خمینی، قزوین، ایران.
چکیده
گروه‌های اسمی در زبان فارسی به دلیل تعداد و نوع وابسته‌هایی که پیش و پس از هسته گروه اسمی می‌گیرند، از اهمیت شایانی برخوردارند. شناسایی و بررسی گروه اسمی در نوشته‌های عرب زبانان از جنبه‌های مختلف کمک قابل توجهی به علمی‌‌تر شدن فرایند آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان می‌کند. هدف از این پژوهش در واقع برداشتن گامی برای آشنایی بیشتر با ویژگی‌های دستوری نوشتار فارسی‌آموزان می‌باشد. پرسش اصلی این تحقیق، چگونگی ساختمان دستوری گروه‌های اسمی و تعیین پرکاربردترین و کم‌کاربردترین وابسته‌های گروه اسمی در نوشتار فارسی‌آموزان عرب سطح فرامیانی است. تحقیق با استفاده از پیکره‌ی زبانی برگرفته از 32 آزمون نگارش پایان دوره تکمیلی فارسی‌آموزان عرب مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) بر پایه توصیف ساختمان زبان فارسی باطنی انجام گرفته است. یافته‌های پژوهش در مورد پرسش اصلی نخست فرضیه‌ی مربوط به پرسش نخست مبنی بر بیشتر بودن گروه‌های اسمی بدون وابسته را تایید می‌نماید. فرضیه‌ی دوم پژوهش مبنی بر این که در گروه‌های اسمی تک وابسته، وابسته‌های پیرو «اسم»،«صفت» و وابسته‌ی پیشرو «اشاری» بیشترین فراوانی را دارند، نیز تایید گردید با این توضیح که وابسته‌ی پیرو «گروه اسمی» نیز تقریباً به اندازه‌ی وابسته‌ی پیرو «صفت» فراوانی داشته‌است. در مجموع یافته‌های پژوهش با برخی پژوهش‌های پیشین همراستا و با برخی در تضاد است.
کلیدواژه‌ها
)