مطالعات آموزش بین المللی زبان فارسی
استعاره دستوری از منظر آموزش و یادگیری زبان فارسی: تحلیلی بر پایه دیدگاه زبان بنیاد هلیدی
نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 استادیار دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)
2 استاد مدعو دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین
چکیده
استعارۀ دستوری یکی از مفاهیم اساسی در دستور نظام مند- نقشگرا است که در سال‌های اخیر توجه پژوهشگران بسیاری را به خود جلب کرده است. یکی از مسائل مطرح در مورد استعارۀ دستوری بحث آموزش و یادگیری این نوع استعاره هاست. هلیدی( 1993) یادگیری استعارۀ دستوری را بیستمین ویژگی زبان آموزی می داند که دست کم تا نه سالگی نمود نمی‌یابد و در مرحلۀ ثانویۀ یادگیری فراگرفته می‌شود. در پژوهش حاضر تلاش می‌شود چگونگی آموزش و یادگیری استعاره های دستوری در منابع درسی و نوشته های فارسی‌آموزان غیرفارسی‌زبان سطح پایه مورد بررسی قرار گیرد؛ برای این منظور، کتاب خواندن و نوشته‌های فارسی آموزان سطح پایۀ مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه امام خمینی(ره) بررسی شد. یافته‌های پژوهش بیانگر آن است که میزان و نوع استفاده از استعاره ها در کتاب و نوشته های زبان آموزان بسیار به هم شبیه است. استعاره های اسم سازی و وجهیت به ترتیب بالاترین میزان وقوع را در کتاب درسی و نوشته‌های فارسی‌آموزان داشته‌اند (هم در کتاب درسی و هم در نوشتۀ فارسی آموزان اسم سازی و وجهیت بیشترین میزان را به خود اختصاص داده اند). همچنین، هیچ نمونه ای از استعاره های وجه و گذرایی در نوشته های فارسی‌آموزان ملاحظه نگردید؛ در حالی‌که در کتاب درسی چند مورد از استعارۀ گذرایی دیده شد.
کلیدواژه‌ها
)
دوره 4، شماره 6 - شماره پیاپی 6
شهریور 1397صفحه 11-38
- تاریخ دریافت: 05 شهریور 1398
- تاریخ بازنگری: 07 مهر 1398
- تاریخ پذیرش: 15 دی 1398