نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• اشکان مصطفی پور ¹
• رقیه ابراهیمی شهرآباد ²

¹ کارشناس ارشد آزفا، مدرس مرکز آموزش زبان و معارف اسلامی المهدی جامعه المصطفی(ص) العالمیه، قم، ایران

² دکترای زبان و ادبیات فارسی، همکار موسسه آموزش عالی بنت الهدی و پژوهشگاه بین المللی المصطفی(ص)، قم، ایران

چکیده

زبان فارسی در حال توسعه در بین علاقه‌مندان خویش است و بسیاری از افراد غیرفارسی زبان با اهداف ویژه از جمله اهداف دانشگاهی به یادگیری این زبان می‌پرداز‌ند. این فراگیران که زبان اولشان فارسی نیست جهت تحقیق و یا تحصیل در رشته‌های مورد علاقه خود به مراکزی مانند جامعه المصطفی و دیگر مراکز علمی دانشگاهی روی می‌آورند و نیازمند کسب مهارت در دو بخش زبان و دانش خاص مورد نظرشان هستند. پاسخ مناسب و سنجیده به این اقبال یک ضرورت انکارناپذیر است. به همین خاطر بایسته است رویکردی علمی و برخوردار از پشتوانۀ پژوهشی جهت تدوین منابع درسی، طراحی برنامه درسی و تدریس اتخاذ شود تا علاوه بر افزایش انگیزه در زبان‌آموزان و مدرسان و افزایش کیفیت یادگیری زبان، به کاهش مصرف منابع مالی منجر شود و از اتلاف وقت جلوگیری کند. در این مقاله با روش توصیفی و براساس مطالعات کتابخانه‌ای به مرور اجمالی روش‌ها و رویکردهای آموزش زبان با تأکید بر آموزش زبان برای اهداف ویژه دانشگاهی و دو طرح درسی «محتوا محور» و «موقعیت محور» پرداخته‌ شده است. همچنین این نوشتار به اهداف و رسالت جامعه المصطفی العالمیه، تعریف زبان برای اهداف ویژه دانشگاهی، تعریف رویکرد، روش، طرح درسی و رویه، انواع زبان برای اهداف ویژه دانشگاهی، تعریف طرح درسی موقعیت محور و محتوا محور و میزان همبستگی بین زبان برای اهداف ویژه دانشگاهی و رویکرد محتوا محور پرداخته است. با توجه به این تحقیق، پیشنهاد می‌شود از ترکیب طرح درسی موقعیت محور در سطح ابتدایی و طرح درسی محتوا محور در سطوح بالاتر استفاده گردد.

کلیدواژه‌ها

• رویکرد
• روش
• طرح درسی
• زبان برای اهداف ویژه دانشگاهی
• رویکرد محتوا محور