نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
گروه زبان و ادبیتات فارسی، پردیس شهید مفتح، دانشگاه فرهنگیان
چکیده
روایتپژوهی یکی از روشهای پژوهش کیفی و به دنبال کشف روایتها و تجربههای فقط شخصی افراد است. روایت نیز تجربۀ زیسته ما از زندگی است و شامل انواع مختلفی مثل زندگینامه، تاریخچۀ زندگی، تاریخ شفاهی و ... است. هدف این پژوهش بررسی و تحلیل روایتهای مدرسان دربارۀ آموزش زبان فارسی (آزفا) دربارۀ برنامه و کتابهای آزفا است. روش این پژوهش کیفی، نوع آن توصیفیتحلیلی و رویکرد آن آموزشی است. جامعۀ آماری مدرسان آزفا است و حجم نمونه شامل 20 نفر از آنان بوده است. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامۀ نیمهساختارمند بوده که از طریق کُدگذاری تحلیل شده است. یافتههای پژوهش نشان میدهد که مدرسان به برنامه و کتاب موقعیتمحور و چندرسانهای توجه بیشتری داشته، در حوزۀ پداگوژی معتقد به استفاده از نظریه، برنامه، انگاره و الگو بوده و مشکلات اصلی برنامه و کتابهای موجود را زبان غیرطبیعی، گرتهبرداری و عدم تناسب با سطح زبانآموزان دانستهاند. موضوعات پیشنهادی آنان در سطوح مبتدی تا پیشرفته نیز نظم و منطق خاصی نداشته است و دربارۀ چگونگی کاربرد مهارتهای چهارگانۀ زبانی به صورت جدا یا پیوسته، نظر یکسانی داشتهاند.
کلیدواژهها
موضوعات