نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

• مجتبی الماسی

دانشجوی دکتری آزفا، گروه زبان شناسی، دانشکده ادبیات و زبان های خارجه، دانشگاه علامه طباطبایی مدرس دانشگاه فرهنگیان همدان

چکیده

با گسترش فناوری‌های دیجیتال و ورود هوش مصنوعی در آموزش زبان، این مطالعه به بررسی میزان استفاده، نگرش و مهارت مدرسان زبان فارسی در به‌کارگیری فناوری‌های آموزشی می‌پردازد. پژوهش حاضر با روش توصیفی-پیمایشی و از طریق توزیع پرسش‌نامه محقق ساخته میان مدرسان زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان (آزفا) در داخل و خارج از کشور انجام شده است. برای تحلیل داده‌های حاصل از پاسخ‌های شرکت‌کنندگان از نرم‌افزار SPSSاستفاده شد. تحلیل نتایج نشان می‌دهد که اگرچه مدرسان نگرش مثبتی نسبت به استفاده از فناوری در آموزش دارند، اما به دلایل متعددی از جمله:«محدودیت دسترسی به سخت‌افزارها و نرم‌افزارهای آموزشی، عدم وجود سیاست‌های شفاف مؤسسات در زمینه فناوری آموزشی، هزینه‌های بالای تجهیز مراکز آموزشی و کمبود دوره‌های آموزش فناوری برای مدرسان» استفاده آنان از این ابزارها در کلاس‌های درس محدود بوده و اغلب با اهداف آموزشی همسو نیست. نتایج مقایسه‌ای بین مدرسان داخل و خارج از کشور تفاوت معناداری در این زمینه نشان نداد. این مطالعه در نهایت راهکارهای عملیاتی برای بهبود وضعیت موجود ارائه می‌دهد که می‌تواند به سیاست‌گذاران آموزشی و مدیران مراکز آموزش زبان فارسی در بهینه‌سازی استفاده از فناوری‌های آموزشی کمک کند.

کلیدواژه‌ها

• آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان
• فناوری آموزشی
• چارچوب TPACK
• نگرش مدرسان
• شایستگی‌های فناورانه
• آموزش زبان با کمک رایانه (CALL)

موضوعات

• بررسی چالش‌ها و مشکلات آموزش بین المللی زبان فارسی